Κάθε βράδυ όταν πέφτουμε κουρασμένοι για ύπνο, η ατομική μας συνείδηση (με την έννοια της επίγνωσης του εαυτού και του περιβάλλοντος) χάνεται, μέχρι να αρχίσουμε να ξανανιώθουμε μέσα στο κοιμισμένο μας σώμα, «ξυπνώντας» σε κάποιο όνειρο, αποσπασμένο από τον εξωτερικό κόσμο. Τελικά, ανακτούμε τη συνείδησή μας και την επαφή με το περιβάλλον, όταν ξυπνήσουμε και βρεθούμε ξανά σε εγρήγορση. Το ίδιο συμβαίνει όταν υποβληθούμε σε αναισθησία για κάποια εγχείρηση και μετά την ανάνηψη ξυπνήσουμε, ή όταν π.χ. σε κάποιο ατύχημα χάσουμε τις αισθήσεις μας και στη συνέχεια τις ανακτήσουμε πιθανόν στο δρόμο για το νοσοκομείο.
Είμαστε συνηθισμένοι στον καθημερινό κύκλο ύπνου - έγερσης, αλλά αυτή η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική για ασθενείς με τραύμα στον εγκέφαλο. Η συνείδησή τους μπορεί να χαθεί για μέρες, μήνες, ή για πάντα. Στην ιατρική πρακτική πολλές φορές είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν κάποιος απλώς κοιμάται ήσυχα, έχει αναισθητοποιηθεί, ή έχει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ενας άνθρωπος που κείτεται ακίνητος με τα μάτια ανοιχτά, άραγε βιώνει κάτι, ανεξαρτήτως περιεχομένου, ή η συνείδησή του έχει χαθεί για πάντα και κανείς δεν βρίσκεται στο «σπίτι»;
Διαβάστε περισσότερα »Είμαστε συνηθισμένοι στον καθημερινό κύκλο ύπνου - έγερσης, αλλά αυτή η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική για ασθενείς με τραύμα στον εγκέφαλο. Η συνείδησή τους μπορεί να χαθεί για μέρες, μήνες, ή για πάντα. Στην ιατρική πρακτική πολλές φορές είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν κάποιος απλώς κοιμάται ήσυχα, έχει αναισθητοποιηθεί, ή έχει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ενας άνθρωπος που κείτεται ακίνητος με τα μάτια ανοιχτά, άραγε βιώνει κάτι, ανεξαρτήτως περιεχομένου, ή η συνείδησή του έχει χαθεί για πάντα και κανείς δεν βρίσκεται στο «σπίτι»;
from ΠΡΕΖΑ TV © http://ift.tt/2C8aOHp
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου